Ατυχήματα home made…

Είχαμε κι εμείς το πρώτο μισο-σοβαρό μας χτύπημα, άν φυσικά δε θεωρήσουμε σοβαρό το πέσιμο ( ή βουτιά καλύτερα) της Βίκυς απο τη κούνια στο 1 μέτρο , όταν ήταν 8 μηνών περίπου το οποίο της άφησε ένα καρούμπαλο πάνω απο το αυτί για 1 βδομάδα και ενα μικρό αιμάτωμα στο αριστερό μάτι που κρατησε όμως μονο  3-4 μέρες.

Πίσω στο συγκεκριμένο χτύπημα-θέμα… Την Πέμπτη το βράδυ η Βίκυ πάει με το μπαμπά  να πάρουν το ασανσέρ για πάνω για να πανε για ύπνο… ξυπόλητη. Τρέχει να μπεί μή χάσει δευτερόλεπτο και την ώρα που ανοίγει η πόρτα…παιρνει μαζί της και το μεγάλο δαχτυλάκι απο το αριστερό πόδι απο τη πάνω μεριά που ειναι και το νύχι! Φωνεεεές και αίματα……..και να μη μας αφήνει να δούμε τι ακριβώς είχε, το έκρυβε.! χαμός.Βάζουμε οινόπνευμα να το καθαρίσουμε και αυτή φωνάζει » το δαχτυλάκι μουυυυυυ πονάει»…. Μετά απο αρκετή ώρα αφού της το καθαρίσαμε και βάλαμε και σπρευ hansaplast για να σταματήσει το αίμα ηρέμησε. …αλλά  τελικά δέν ήταν τόσο φοβερή η αντίδρασή της για αυτό που έπαθε.Ήταν αρκετά ανεκτική στον πόνο.

Ευτυχώς το δαχτυλο δε πρήστηκε και το κουνούσε. Πάλι καλά…Το νυχάκι όμως έχει μαυρίσει. όχι τόσο πολύ αλλά ένα μωβάκι το έχει. Περιμένουμε να δούμε άν θα βγεί η όχι αλλά η Βίκυ το χει κιόλας ξεχάσει.   Εχει άλλα πράγματα να κάνει όλη μέρα 😉

Το χοντρό μπιζέλι…και άλλα τραγουδάκια!

Τελείως τυχαία έπεσα πάνω στο site bizeli.com το οποίο έχει εναν  player στην αρχική του σελίδα που έχει πολλά παιδικά τραγουδάκια, όχι σε βέρσιον «ζουζούνια»  αλλά στις παλιές που ακούγαμε σε κασέτα στο νηπιαγωγείο, μέχρι και τα στρουμφάκια στην έκδοση την παλιά που είχα σε κασετα και άκουγα μικρή. Η Βίκυ εκτός απο κάποια τραγουδάκια που ήξερε  πχ το λεπτό κρεμμύδι το γύρω γύρω  όλοι,  τη γίδα και λοιπα, κόλλησε με το χοντρό μπιζέλι το οποίο άκουσε πρώτη φορά και το…ερωτεύτηκε, και το χορεύουμε  και κάνουμε και χειρονομίες!

«Μαμάααα θα μου βάλεις το χοντό μπιζέλι? »

Μέσα σε μία κρίση που είχα να της μάθω νέες λέξεις, (λες και δε ξέρει ήδη πολλές και μάλλον περισσότερες απο όσες πρέπει ) αποφάσισα να της μάθω  το παπιγιόν που λεέι και το τραγουδάκι μέσα.  Γράφω λοιπόν στο Google «παπιγιόν» και μου βγάζει έναν κύριο που φορούσε, της τό δειξα και φάνηκε σαν να το κατάλαβε.  Μετά είπα να της δείξω και τη γραβάτα.  Μου εμφάνισε λοιπόν ένα μοντέλο που φορούσε γραβάτα …όμορφος σου λέει ο νεαρός.  Μόλις της εξήγησα τί είναι γυρνάει και μου λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά… ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΚΗ ????
Ε τώρα τί της λές?…

Γύρω γύρω γύρω!

Η μικρή μας Αννούλα έμαθε εδω και 15 περίπου μέρες να γυρίζει βαρελάκι…μισό βαρελάκι βέβαια μιάς και γυρναει μπρούμυτα αλλα δέ μπορεί να ξαναβρεθεί ανάσκελα… κάθε 5 δευτερόλεπτα που είναι μέσα στο πάρκο γυρναει και επειδή δε μπορεί να ξανάρθει στα ίσα της, ακούς ξαφνικά κάτι ποντικο-στριγγλιές «ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι»  που σημαίνουν:» έλα να με γυρίσεις» , ή κατι τέτοιο… Μπορώ να πω πως τοσες μέρες είναι βραχνιασμένη.
Το κακό όμως είναι να την εχεις δίπλα σου να κοιμάται στο πορτ μπεμπε και να στο κανει αυτό μέσα στη μαύρη νύχτα. Δυο νυχτες στη σειρά   ξυπνούσε και φώναζε… Γιαυτό και πήρα την απόφαση (επιτελους) να τη πάμε στο δωμάτιό της στο κρεββατι της που έχει άπλετο χώρο και δε στριμώχνεται. Κατεβάσαμε τέρμα κάτω το επίπεδο του κρεββατιού μη τη πατήσουμε όπως με τη Βίκυ που ξαφνικά μια μέρα γυρω στους 7-8 μηνες σηκώθηκε και βούτηξε απο κάτω!

Βασικά προβληματιζόμουν και τοσο καιρό δε την πήγαινα μόνιμα  γιατι φοβόμουν πως θα βρώ καμια μέρα τη Βίκυ στο κρεββάτι της Άννας μιας και δοκιμαστικά το χε κάνει 2-3 φορές. Της εχω εξηγήσει πως το κάθε παιδάκι εχει δικό του κρεββάτι και δεν πρέπει να μπαίνει μέσα στης άλλης το κρεββάτι αλλα δέ ξερω τί απο αυτο τη συμφέρει να καταλάβει.  Το κόλπο που σκέφτηκα  ειναι να πηγαίνει η Βίκυ νυσταγμένη του θανατά οπότε να μην έχει όρεξη για πειραματισμούς και σκαρφαλώματα απο κρεββάτι σε κρεββάτι μεσα στη νύχτα. Ή να περιμενω να κοιμηθει πρωτα και μετα να ανεβάσω τη  μικρή…ότι βολέψει καθε μέρα.  Και έχω και την κάμερα/ ενδοεπικοινωνία τη νυχτα οπότε είμαι πιο ήσυχη.  Μή την πατήσει με νοιάζει όχι τιποτα άλλο. ( είναι και η καταραμένη κληρονομικότητα στη μεση!)
Εχθές λοιπόν η νυχτα κύλησε ήρεμα, μόνο κατα τις 7 το πρωί γκρίνιαξε η Άννα γιατι πάλι ειχε γυρισει μπρούμυτα…πήγα τη ξαναγυρισα και συνεχίσαμε τον υπνο μας.